Değişen bir ben değilmişim görüyorsun ya
Sen bile mevsimlerden önce değiştin

Oysa ne yeminler etmiş
Ne sözler vermiştik birbirimize
Hani ne mesafeler ne uzaklıklar
Ayrılık ateşi düşürmeyecekti gönlümüze

Oysa
Bu yılda Eylül sensiz geldi
Gülmüyor artık resimlerin yüzü

Görüyorsun ya
Yine dal kuru yaprak sarı
Ve gitmeye başladı bile göçmen kuşları

Kurudu çiğdem çicek
Fal açtığımız papatya
Lale sümbül mor menekşe
Kardelenler bile küsmüş baksana güneşe

Şimdi bende unuttum
Bir zamanlar bildiğim çiçek adlarını

Rüyada yaşarken mutluluk sözcüğünü
Unuttum umudu
Unuttum dilime tespih yaptığım adını
Ama şunu bil ki ey sevgili
Ben seni değil, inanki ben beni unuttum

Hani bir zamanlar herkesi sana benzetirdim ya
Artık kimse sana benzemiyor biliyor musun
Hayalin hatıralardan silinmiş sanki

Yani demem o ki
Yüzünü gözünü hatırlamıyorum artık
Unutmayı bende öğrenmişim demek ki
Kaşif Kani ERTÜRK