(Sevgili Tezer Özlü’ye)

Paves seni çağırıyor
Gitmelisin
En güzel halinle
Görünmelisin
En sevecen, en mutlu
En umutlu

Hayat bir yolculuksa
En sıkı yolcu sendin Tezer
Yüreğinin götürdüğü yere
Engelleri aşarak
Bıkmayarak
Usanmayarak
Ulaştın
İzini sürdün
En sevdiğinin
Paves’in

Islak yollar
Gri binalar
Küf kokan odalar
Uzun tren rayları
Ve ölü duvarlar
İşte seni bekleyenler
İşte yol arkadaşların
İşte sen, Tezer

Torino, Otel Roma
Üç yüz beş nolu oda
Sezar Paves
Yatakta, işte orda
Ta karşında

Ölüm geldi
Gözlerini aldı
Ve bir ayıba son verildi
Dinledin
Dudakları kapalı bir ağzı
O derin burgaca indin
Sessizce

Yaşamaktan gaye
Uzun yaşamak değildir
Hissederek yaşamaktır
Zevk vererek
Zevk alarak
Yaşamak

Gitmelisin Tezer, gitmelisin
Kapalı dağları aşmalı
Tren yoluna ulaşmalı
Kızgın güneşe kavuşmalısın
Yüreğinin götürdüğü yere varmalısın

Paves seni çağırıyor
Gitmelisin
En güzel halinle
Görünmelisin
En sevecen, en mutlu
En umutlu