yama olmuşum
şu yekpare hayata
bir figüran
ucuz, kolay
bitli senaryolara müptela
oturdum ömrümce
rastladığım tüm hummalı masalara
çakmak çaktım, göz kırptım
olmadı,
olamadı
görmeyen gözlere çatıldım...
bir yabancı
bir yaban
marstan kaymışta ayağı arşa
kollar ileride, gözler kapalı,
parmaklar sarılı, ayaklar bağlı
bir körebe,
çaresiz aradım anlamları
soluk kalabalıklara karıştım
koştum peşinden
perdede ki gölgelerin
ellerinde kadehler
yandan bakışlı kahkahalara aşina
kandım, aldandım, inandım
kamaştı gözlerim
itildim, kakıldım, tıkıldım
usanmadım
yine de yokladım
sonunda anladım
anladım, anladım ama
kendime bile anlatamadım
kendime bile dinletemedim
aynı ışığa vura vura
kavruldu gözlerim
gün doğmadan soldu
soldu, kül oldu bedenim...

23.09.2011