Çocuktum bir zamanlar herkes gibi
Diğer tüm kara çocuklar gibi çocuk
Boynumda keskin beyaz bir yaka
Ve sağ üst cebimde beyaz bir mendil


Herkesin karalar içinde olduğu bir yerde
Siyah bir önlük savunuyordu eşitliğimi
Ve boynumdaki beyaz yaka ispatlıyordu
İçimdeki temizliği ve mendilimde baş harfim


Kaybolma tehlikemi anımsatıyordu
Sümüklü bir menili paylaşma şüphelerim vardı
O yıllarda hepimiz bilirdik muz taşıma yasağını
Ve akılsız tahtalarda akıllı çocuklar olmayı


İşte o yıllardan beri bilirim ben siyahın
Kir göstermediğini ve hiç anlayamadım
Neden kiri gizlemem gerektiğini
Sembolize yakalarla anlattım kendimi


Temiz, kara ve akıllı çocuklardık hepimiz
İçim rahattı, çocukluğumuz aynılaşmıştı
Aynı sobanın etrafında, aynı renkte ve
Aynı geleceği vadeden meyvelerdik


Aynı diplomalarımızı aldığımızdaysa
Artık çok geçti gömlek değiştirmek için
Kimimiz kravat taktık yeni aynılaşmaya
Kimimizse teröristti beyaz önlük giymeye