Ölümü doğurdu yaşamak.
Karanlığı güneşe bakarak çağırdık.
Yıldızları saydığımız için terketti bizi küçük ayı.
Yollara fazla anlam yükledik,
Dağlar, ağaçlar şiirlere konu olmaktan sıkıldı...
Ve güzel değilse artık herhangi biri,
İşte budur sebebi...

Yalanları hırslandırdı gizli olunca buluşmalarınız.
Kötüyken kötüye saydırmalarınızı saydı kolayınıza gelmek.
Zorluğun lekesi kolayı kıskandığı için çıkmadı.
Yani aslında lekelerden de
şikayetçi olmadık;
Yaşamak istiyorduk hayattan
yıkanamazdık.
Acı, hüzün ve daha nicesi içinizde yatıya kalmaktan sıkıldı...
Ve boyanıyorsanız hala siyaha,
Düşünmeyin budur sebebi...

Kızgınlık kaderi nakış gibi işledi tavırlarınıza.
Sanatı uzaklığınıza posta pulu ettiğinizde bıraktı estetik gözlerinizi.
Zaman fotoğraflara yenilmekten,
Cebiniz kalbiniz olmaktan,
Ufuk uykulu gözlerine
bakılmasından sıkıldı...
Doğanın mahremi sizin
romantizminiz olduğunda soluttu hayat fabrika bacalarını...
Ve güzel değilse artık herhangi bir şey,
Düşünmeyin budur sebebi...