Erce, birce yaşanmış düşlerin kahramanı,
Sezgilerini yazmış, dondurmuş da zamanı.


Gök bakırı diyarda berkitmiş kalp gözünü;
Birliğe kuşandırmış Ergani-kon özünü.


Adamlık görgüsünü sır ehlinden bellemiş,
Buz dağı mağarada Mavera teyellemiş.


Es geçmiş Mülkiye’yi feraset bilimiyle;
Kelamda derinleşmiş dervişan çelimiyle.


Bir iman abidesi cihan eksen o Yunus,
İmlasından taşmakta içindeki okyanus.


Her mısrası kefildir helal süt emdiğine,
Put-kıran’ın yunduğu nehirde çimdiğine.


Aymazlıktan azade ortam çözümlemesi
Vahiyden esin yüklü anlam özümlemesi.


Gül muştusu kalemi bülbülce şakımakta,
Diriliş destanını can siper okumakta.


Hak-sever düz bakışla ötenin ötesi bu,
Otacıyı otayan gönül güldestesi bu.


Çiçek renk kuşdilince simgelerin güftesi,
Evren manzumesinin şuur makam bestesi;


O muazzez öykünün Züleyha gölgesi bu,
Anca Yusuf’a seza bilgelik belgesi bu.


Yaşanan şimdilerin arzuhal bileşkesi,
Çağlara hükümferma öz tecelli çimkesi;


Kalıcı his yumağı, mim koza hevesi bu,
Deryayı tutuşturan pervane nefesi bu…


Duyanlar cinas emel övgü sanır bu sesi
Oysaki Sezgi-dil’e bir teşekkür busesi.