Yanağını okşadım resmin tebessümle yüzüme güldü
Masum bakışlarına baktım şakıyan değil
Yalnızlığı yaşayan gözlerin gül’dü

Cümlelerime sığmadın masumca hayalimde taştın
Düşlerde saklıydın kim bilir
Hangi dikeninle dalaştın

İçinde volkan gibi küllenmeye tutuşmuş yanık bir sevda
Belki uzağında derlendi durdu
Hiçbir sevgi masum değil ki
Mutlak olan sevginin dağarcığında
Mutsuzluğunu yoğurdu

Yorumsuzdu şiirler ağlıyordu sevgiden yoksun
Sen yoksan şiir yok artık! Kurduğun hecelerde
Olmayan varlığımı unuttun

Dolanırken sahilde
Kıpırdanıyordu maziden kalan son cümle
Sana ne der gibiydi
"içindeki " Solan yaprakları savurdun

Zaman ne çabuk geçmişti sadece hayalde kaldı siluet’in
Yetim kalan duygularım gözünde harabe
Hadi söyle! Gücün yetti mi
Hangi birini terk ettin

Şiir yazmayacaktım dayanamadım masa’ma çöktü
Arka planımda hayalet! Bir resmin göründü
Aldı derinlerine götürdü
İçinde sadece sen yoktun

Buna şiir denirse yazdım seni işte
Mazide kalan söyleşilerim artık serzenişte
Toparlanmalı artık zaman kısalmak üzere
Senden sana göçme zamanı
Unutma beni yüreğim ne vaz geçtim
Nede senden gayrı yar tuttum.



2011.Eylül.21