Kaderin unuttuğu en zifiri yerdeyim
Yıldızsız gecelerde gökyüzüne perdeyim

Düşlerime darıldım kendimle başbaşayım
Hangi dünümden kaçıp yarınıma koşayım

Bölük pörçük gençliğim içim dışım tarumar
Bilmem ki kahpe felek daha benden ne umar

Bedeli ödenmemiş alınyazım yok benim
Cehenneme girmeden yanıp tutuştu tenim

Dost bildiğim insanlar gülüşümü vurdular
En güzel yıllarımı zindana savurdular

Ne yaşlar biter gözde ne de diner bu ağrım
Harap oldu ah harap gülle döşenmez bağrım

Kovdukça geldi dertler peşimi bırakmadı
Mutluluğa seslendim bir kez dönüp bakmadı

Bilmem kime ne ettim baharım döndü kışa
Hasret kaldım bir yudum sevgi dolu bakışa

Bütün çığlıklarımı içimde gizliyorum
Kırık bir pencereden sonumu izliyorum

İflah olmaz bu ömrüm kurtulmaz işkenceden
Şu uğursuz bulutlar hiç mi gitmez geceden

Kırdılar kanadımı benzedim kara kuşa
Umutlarımdan tutup vurdular taştan taşa

Boğulup duruyorum yalnızlık zinciriyle
Artık gitmek vaktidir Azrail’in biriyle

Gözyaşımı bıraktım gülüşümün yerine
Benden armağan olsun günah tacirlerine

Canım acıyor işte kahır dolu her yanım
Davacıyım dünyadan vazgeçmem aksa kanım


Nurcan TALAY
19.09.2011