……………………………………………………………………………………………………………………….
Beni

Seher yeli nazlı yare
Bildir beni bildir beni
Düşmüşem elden ayağa
Kaldır beni kaldır beni

Ok vurup sinem dağlatma
Didemde nemi çağlatma
Gel yeter beni ağlatma
Güldür beni güldür beni

Söyle güzeller şahına
Yüz süreyim dergahına
Zehir olam kadehine
Doldur beni doldur beni

Kul Ahmet’im gönül versem
Dalında gülünü dersem
Senden başka yar seversem
Öldür beni öldür beni
________________________________________
Kul Ahmet
……………………….
1932-1997. Pazarcık’ın Bozlar köyünde doğdu. Asıl adı Ahmet Kartalkanat’tır. Çocukluğundan itibaren yöresindeki aşıkları dinleyerek geleneğini öğrendi. 12 yaşında bağlamaya merak sarmaya başladı. Yaklaşık aynı dönemlerde köyüne gelen Aşık Veysel’den ilk bağlama dersini aldı.

İlk dönemde yalnızca usta malı türküler söyledi. Sonraki yıllarda bir pınar başında uyurken rüyasında gördüğü Mihri Melek adlı kıza aşık oldu. Bade içmek yerine kızın verdiği elmayı yiyen Kul Ahmet o günden sonra kendi türkülerini söylemeye başladı.

Bir süre göçer bir toplulukla dolaştı. Onlara Erzincanlı olduğunu ve garip kişi olduğunu söylediğinden, yörede Garip adıyla tanınır. Şiirlerinde zaman zaman kullandığı Garip Kul Ahmet mahlası da bu dönemden kalmadır.

Şükrü Elçin tarafından hazırlanan »Kul Ahmet ve Zeynep Şah« ve Aşık Veysel’le birlikte hazırladığı »Güzel Anadolum« (1973) ve »Dünyanın Sesi« (1978) adlı kitapları yayımlanan Kul Ahmet, türkülerinde sevgi ve hoşgörüyü işledi.

Ankara’da öldü ve orada toprağa verildi.
KAYNAK:© BeKa Sitesi
________________________________________

...……………………………………………………………………………………………………………………….
)(-)(-)(-BUĞULU CAMLARA YAZDIM ADINI-)(((-220-)(-)(-)(

Tutup sevdanın dehrine
Doldur beni doldur beni
Benzetip beni bahrine
Daldır beni daldır beni

Nasip ettiyse Rahmanın
Ben olayım hep mihmanın
Haberi yoksa cananın
Bildir beni bidir beni

Sevdam seni sarıyorsa
Bahçende gül deriyorsa
O yar beni arıyorsa
Buldur beni buldur beni

Bülbül eyle güle kondur
Sevdasıyla yakıp,yandır
Elinde bir saza döndür
Çaldır beni çaldır beni

Yaralandı aşkın yeri
Çevresinde döner arı
Alıcı kuş kılıp yari
Aldır beni aldır beni

Olamazsam yar nasibi
Değil isem ben mahbubu
Açamamış bir gül gibi
Soldur beni soldur beni

Lüzumsuz’u ah neyleyip
Hüzün nehrini boylayıp
O başına saç eyleyip
Yoldur beni yoldur beni

Sadık Dağdeviren
Aşık Lüzumsuz
DEHRİ: 1.Çok bilgili olan kimse2-Bigi denizi,bilgi ummanı3- Dünyanın sonsuzluğuna, ruhun bedenle birlikte öldüğüne inanan kimse.
BAHRİ: 1. Denizle ilgili olan.2. Bir tür deniz ördeği
MİHMAN:Misafir,konuk
MAHBUP: Sevilen, sevilmiş, sevgili.