Geceyi aşmaya
Ne yakın vakit
Şimdi yürüyecek insanlar
Ve sese kırılacak kilit

Geceden düşüyoruz
Gündüze doğru
Bıçakları yeniden biliyoruz
Bu yeryüzü insanı ,Ademin oğlu

Budur, uzun,güneşe bir koşu
Tüm evler boşalır yavaş yavaş
Geceden boşalttık gündüze ,korkuyu
Sırada bekliyor bizi, bir sesli telaş

Ne vakit tan vaktine varsam
Gözlerime söz veriyorum her sefer
Ne vakit bu sokaktan güneşe çıksam
Yüreğime sırtlıyorum bir ağır mavzer

Denizden sıçrıyor güneşin raksı sokaklara
Bir çocuk bölüyor ilkin
Gündüzün uykusunu
Yavaş yavaş seğiriyor
Toprak kokusu damlarda
Ve ezanlar vuruluyor duvarlara
Ki biz insanız
İman etmeli güneşi yaratana
İman etmeli yüreği yaratana
Geceden çıkıp gündüze
Üzerimden sıyırıp yarım bir uykuyu
İlkin seviyorum seni
İlkin görüyorum dudaklarında o,derin buğuyu
Dizlerime boşaltırken bir ağır mavzeri
Bir şeylere yanaşırken
Mesela gündüzden geceye
Bir şeye daha iman ediyorum
Geceden çıkmak gündüze
Seni görmeye,seni görmeye