"TOK,AÇIN HALİNDEN ANLAMAZ"der,atalarmız...Yaratılmış her şeyin,dışı ve içi vardır...kavram,kelime,sembol olarak yazılışları vardır,bir de içerikleri vardır...mesela,insan deyince,herkesin zihninde uyandırdığı mana değişiktir...kimi et-kemik yığını olarak,kimi Yaratıcının en güzel yaratığı(Ahsen-i Takvim),kimi ezilmesi gereken bir böcek...kimi,kaderlerine mahkum birer zavallı yaratık,kimi...kimi...kimi...diyerek insanlar adedince bakış açısına varırız...aşk kavramı da insanlar adedince mana içerir...herkesin aşk'tan anladığı farklıdır ki,insan sayısınca aşk vardır...paraya,mala,mevkiye,kariyere,güzelliğe ve binlerce aşık olunacak şey var yaşamda...biz şairlerin aşk anlayışı,emek anlayışı,insana bakışımız farklıdır...Yunus gibi düşünürüz "Yaradılanı hoşgördük/Yaratandan ötürü"dercesine...insanı maddi boyutundan çıkarıp,yüreğine bakarız,yüreğimizle...ve,en güzel bakış açısı da şair yüreklerde vardır...Bir şem'a ki,Mevla yaka/Üflemekle sönmez...misalidir yüreklerimizdeki sevgiler...işte bu yüzdendir ki,en büyük aşk emekçileri bizleriz...

Tebriklerim,şair yüreğini tasvir eden şeffaf avazlarınızdaki cesur yüreğinizin dizelere dökülüşünedir...selamlar can...

Dost diye sarıldım kara yılana
İnandım doğru bildiğim yalana
İkrar verdim gönlümü ben talana
Er olmayan kişi eri ne bilsin.

SAHİ

Vurgunmu sorarsın bizde sürüyle
Alnımız kurumaz ecel teriyle
Biz can doğratırız dost hançeriyle
Sevmeyi bilmeyen yari ne bilsin

çok dogru bir söz sevmeyi bilemyen yari ne bilsin çünkü yar sevilmek ister yazan kalmi kutlarım tebrikler