yakar ellerimi
tutamam bu ateşi
deler beynimi kerpiç gözleri nefretin

bağrında bir sevda emzirememiş
karlı dağları yalnızlığın
kar çiçekleri bin yıldır
kan çiçeklerine gebe

sular bulanık mı bulanık
ölümlü bir ayaz türküsüne dadanmış kuşlar
taşlar ufalanmak üzere ve ağır
saklayamaz utançlarımızı
mağaralar
.....mağaralar
...........mağaralar

bitmeyen bir kabusun habercisidir gece
ısıtacağı da yoktur körüklenen ateşin
yarı kuşkuyla tetiğe koşuşturan elleri
ve yapıştırılan bir boşluğa uzanır
bir yerlere varamayan sessizliğimiz

bilirsin az da olsa
zamanın köşesinde bin buz dağı erir
saatli bomba gibi sıralanmıştır dağlar
sular daha neleri denizlere sürükler

bir yürek ışığa açar kazara bile olsa
belki de açmak zorunda kalır...kim bilir
bir doğru açı
bir doğru renk
bilinmeyen bir denklemin uzantısıdır

sen bilirsin
kucak açmıştır hep
koşan nehirlere denizler
çelik zırhları yırtıldığında nefretin


Fikret Şahin