5
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1532
Okunma
kül rengi bir sis iniyor
mavi beyaz hayellerim üst üste
elime tutuşturulmuş çocukluğum
sen varmışsın gibi yanımda
bir gülüp bir ağlayarak
iri kar taneleri düşüyor
halbuki;ne üst ne baş ayaklarım
kül yığınlarına basıyor
soğuk soğuk
rüzgar geçiyor ıslık çalarak
bense bir türkü tutturmuşum
yokluğuna üzülüyorum
içmde yanan yok edmediğim
külrengi bir sis iniyor
tamda grı hayellere yatkınken
doğan ay... bulutlarım nerde
içinde dolaştığım kaygular
ağlamağa alışmışım epeydir
beni zorluyor gülmek.
Cevap Yaz