Ay’da seni aksetmiş yansıyor gökten yüzün
Gölgesine sığınmış sensizlik gökyüzünün
Cazipti oysa senden bana değen her hüzün
Bilmezdimki hicranın katiliymiş gündüzün

Mıhlanmış sol yanıma acısı sensizliğin
Aşikar bendenimdir huyudur gecesinin
Aheste sancısıdır yokluğun sessizliğin
Yeridir karanlıklar gönlümdeki ecenin

Tenhalarda kavuşur Aslı’sına her Kerem
Kan kusuyor gecem gecemde olmuş verem
Dikenine razıyım gülünü pek istemem
Yeterki gamzesinde bir beni görebilsem

Dikilsin duvarlara gölgesiyle bu hüzün
Yazını bilememde donduruyor o güzün
Aya aksetmiş gülün asık bir yanı yüzün
Bir yanı gamzesinde ben olmamış gülüşün

Çalsın varsın her telden her sazdan seni kader
Sensizliğe açılmış belli artık mukadder
Göklerden yıldızlarda sensizliğe el eder
Söndür sen ışıklarını bana geceler yeter

BARAKA ŞAİRİ (L.YILAR)