Akşam kasvetli düşer Göğceli’nin üstüne
Ayağa kalkmış mermer tabut kadar serindir
Kaçınılmaz bir sondan, bu korku, ürperti ne
Gizemli sessizlikte gece ölenlerindir

Herkes razı demek ki bir yatımlık yerinden
Ne gürültü, ne kavga, ne sınır ihlali var
Sessiz sükûnet dolar yüreklere derinden
Bencilliğin önünde yükselir koca duvar

Her mezarın başında kimliği taşır taşlar
Hatırlatır toprakta huşu ile yatanı
Arzu ile yerinden sana çevrilir başlar
Mezarını ziyaret ettiğinde atanı

Göğceli’nin içinde, mezar iki serviyi
Gölge eder kendine kışı altında kışlar
Her ziyaret hasreti sarmak iyiden iyi
Gördüm huzur doluydu gözlerdeki bakışlar

Ey oğul! Göğceli’ye varalım gel seninle
İki dua değil mi bizden istedikleri
Okşadıkça mermeri o sımsıcak teninle
Ruhuna rahmet verir kalbin söyledikleri

Coşari bu bakışlar gönül sırrından ince
Her ıslanan kirpikte belki biraz ben varım
Bu toprağın altına yorgun kalbim girince
Ben de sizler gelirken böyle mutlu bakarım

17.09.2011/Samsun

İbrahim COŞAR