Korkularım Var Benim

Gösterişli bir lunaparkım seninle ama baş başayım korkularımla,
Mevsimim geçer şüphesiyle, dalsız bir ağacım.
Ve süsten arınmış bedenimle, estetiği yarım kalmış bir kadınım,
Ben sensizliğin işgaline uğramışım ve boğazkesenim yıkık,
Ben sensiz kalınca, uykularımda karabasan dansı başladı,
Partisi harap oldu rüyalarımın, eksenim kaydı,
Sensizlik başlıyor yine saat tam yedide, acınası sabah güneşi…
Uyanmışım saatlerim sağır; çünkü korkularım var benim

Umutsuz bekleyişlerim var, belki dönersin diye,
Lügatım eksik, cümlelerim yarım kalır sen gittiğinde,
Mezgit yalnızlığımda okyanuslara açılışım var benim,
uçurtmam göklere tuzak.
Suskunluğum boğulur, ben yine nefessiz kalırım,
Mezun edilmiş güvenlerim var benim, diplomasız öğütlerle,
Her şey yok olur; imgeler, anılar, düşler ve sen,
Sen fanusta yok olursun! ama korkularım var benim…

Gitme! kaçışlarım boşlukta oyalanır, ben sensiz kalırım,
Mezrası kuzularla dolup taşar, köylü gönlüm var benim,
Gitme! sözlükte imlam yok olur, zihnimde ismin,
Ben doğmamış çocuklarımızın annesiyim,
Gebe kalmış yarınlarımız var bizim
Otağı yanmış, bedevi gecelerim kül olmuş ve uykusuzum,
Gitme sen gidince korkularım var olur benim.