0
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
2356
Okunma
sefalet vardı her yanda,gözlerde uykusuzluk..
kurşun kurşun yağıyordu gökten;
metal bir duygusuzluk..
ve şehrin ufkunda bir ağaç
.
yanmış yaprakları..
kül yetiştirmiş gibiydi sanki dudakları..
ipler yanmamıştı hiç,bedenler de
ama ceset kokuyordu toprak..
neler ölmüş oysa o ’deniz’lerde..
ahhhh, dön de şu geçmişe bir bak
ipler yanmamıştı,bedenler de..
uyku tutmuyordu;gün aydınlık..
vakit gecenin bilmem nesi.
bu gürültü,bu ses,bu aydınlık?
yıkılan bir çınarın devrim sesi
vakit?
mayısın 6’sı,1972..
’A.J
5.0
100% (2)
