Bin hayalinden belki biri bile gerçekleşmemişken
Hayal kırıklıkları üstüne yeni hayaller kurmak
İşte arkadaş buna yaşamak diyorlar…

Ne atan-akraban, ne konu-komşu, ne çocukluk arkadaşların
Hiç biri çalmazken kapını, koca şehirde bir başına
İnsana dair yine umutlar beslemektir yaşamak…

Bir çocuk neşesi gizliden gizliye içinde
Bakirenin zifaf utancıdır rabbine karşı niyazın
Mabetlerde kimsenin dikkatli bakmadığı ince emekte
Zanaatkârın sancısını duymaktır yaşamak…

Babanın en sevdiği şarkıyı karşına alıp İstanbul’u
Usul usul söylemek ve… Evlâtların için, tüm çocuklar için
Hayırlı bir gelecek dilemek, bunun için çalışmaktır yaşamak…

Geceleri gökyüzüne yıldız yıldız dalıp gitmektir yaşamak

Yaşamak, mezar taşlarından olmadık öyküler devşirip
Eninde sonunda oraya gireceğini bile bile unutmaktır…


23.19 – 13 Eylül 2011