Ne hazin baharsın sen deli gönül,!
Divanemi yoksa aşıkmı oldun.?
Gurbette deliye döndürdün beni
Yaşamı unuttuk vay deli GÖNLÜM

Adım adım düştüm gene bilmedin
Bir kerecik yarin sarıp gülmedin
Mutluluğu onun ile sürmedin
Beni el aleme kul ettin GÖNLÜM

Ne kadar çileli geçti şu ömrüm
İnankı ben senden nefret eyledim
Beni el aleme rüsvay eyledin
Bir çakala beni kul ettin GÖNLÜM

Ağaran saçlarım gamlı yaşamım
Şu koca dünyaya sığmayan başım
Benim bu sevdayla ne idi işim ?
Beni hayırsıza kul ettin GÖNLÜM

Açma yaralarım bülbülü şeyda
Yarden ayrı düşen çekermiş sevda
Razıyım olsada sene de ayda
Daldan dala konma divane GÖNLÜM

Yazdırdın DURAK’a bunu haline
Anlada bunları gel dön geriye
Bundan sonra sevmek senin neyine
Ömrümü tükettin divane GÖNLÜM

Durak YİĞİT
Gönüllerin Şairi
1982...DORTMUND/ALMANYA