O kadar zaman geçti. .
Yeni anlatıyorsun bana her şeyi. .
Oysa ben o zaman beklemiştim hepsini.

Ama yok.
Ne geldin , nede anlattın. . Haftalar sonra geldin. . . Seni mi beklemeliydim ? Hiçbir şey yapmadım .
Durdum öylece . Tepki vermedim. . Ne yapabilirdim ki ? Sevgilim deyip tebessüm mü etmeliydim ?






Koşmalı mıydım sana ? Onca laftan sonra. . .
Hadi hepsini atalım bir kenara . İnanabilir miyim sana ?



1 ay sonra değişeceksin belki tekrar . Beklerim yani. . Ne zaman ne yapacağın belli olmuyor ki .
Kızıyorsun biliyorum. .
İkimiz mutlu olmalıyız sana göre. . . .
Mutluluğu kim istemez ki ? Ama bencilce davranıyorsun . Çabaladığını söylüyorsun . Peki ben ne yapıyorum ? Zaman diyorum yok diyorsun . Bu bencillik değilde ne ? Bittiğinde , hayata yeniden başladım .
Her şeyi bir kenara bıraktım . Gülümsedim geçtim. .





Ama bu sefer öyle olmicak. . .
Sadece inandığım insanlar uğruna savaşıcam... Ben seni kahramanım olarak belirlemiştim , seni kalbimin en yüksek yrine koymuştum . . Her düşmende seni biraz daha kaldırıyordum , ayaklar altından





Ama anladımki . .
Sen , benim kahramanım olamazsın . Gerçek değilsen..




O her şeyi kendi yanından görür. Almak istediğini alır. . Başka şey düşünmez . Beni unuturdu . Onun her anı heyecan dolu . Beni üzdüğü zamanlarda bile. . Yokluğunu hissetmek. . . Beni korkuturdu . Ben her şeyi onun için , onun yanında yaparken. . O hepsine uzaktan bakardı , tıpkı bir yabancı gibi. . . .





Her sözümü dinliyor gibi beni kandırırken. .
İçimden geçen binlerce ses bastırırdı sesimi