Hâyânın bülbülü çok ama gülünü soldurmuşuz
Tohumların yüreğine kibrimizi doldurmuşuz




Yaldızlı bir fırtınada fişlenmişiz gülüm
Adımı adının yanına yazmazlar artık
Dîdârını göremedikçe sürecek bu kıtlık


Dekorlar paramparça delgeçler iş yorgunu gülüm
Çâresizlik diz boyu zülâl meyveler çürük
Demet demet yosun tutmuş güzelim kütük


Paravanlar açılmış etrâfa tehditler saçılmış gülüm
Öfkeler ödül almış noter onaylı
Palyaçolar gülerek bakıyor bize alaylı alaylı


Telgrafın tellerine kuşlar konmuyor gülüm
Telâşlı kaçışlar var vitrinlerden
Medet umulur oldu Kaf dağındaki nesrinlerden


Sıcacık sahlebe hasret kaldık gülüm
Buz kesiyor örselenmiş mehtâb
Sadece hüznü öğretiyor nâdân kalan kitâb


Binaların dışı bakımlı içi harâbe gülüm
Göğsümüzde kan oyalı yaka kartı taşıyoruz
Bir cadı süpürgesi bulmuşuz insanlığımızı aşıyoruz

Şimdi “Sen de kimsin? “ diyeceksin haklı olarak
Ben ürpermiş notaların yalnız bülbülüyüm
Seni çok özledim müstesnâ gülüm…



Dursun Tiftik