Rüzgar eserken alır gider herşeyi…
Alamadığı şeyler şu kalbimin dertleri
Dokunmadığı için mi almıyor yoksa..
Dokunsa alır mı,söker mi kökünden her şeyi?

İlla kalbimizi açıp ortaya koymamız lazım mı ?
Görünmüyor mu dışardan ?
Veya dokunmuyormu rüzgar yüreğimize derinden…
Onun aşkının dokunduğu gibi..
Ve beni benden alıp gittiği gibi..

Rüzgar eserken tüylerim diken diken,
Kalbim savaş alanı gibi; belli değil vurup geçen
Çünkü, hep senle meşgul beynim ve zihnim
Ve rüzgar bitiyor kalıyorum yine ben ve dertlerim..

Rüzgar çare olmasa da dertlere, seviyorum rüzgarı,
Çünkü bir anlıkta olsun unutturuyor onları
Alıp gittiklerinden ardına kalanları
Gözlerime pişmanlık duygularıyla bakanları
Ve yalancı gözyaşları saçanları

Dostum deyip arkandan vuranları
Canımı almasada yaralayanları
Seni bir kalemde karalayanları
Unutturuyor bir anda olsa …

Yasin TÜRKDAY