1
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
905
Okunma
kan toplamış
parmaklarıyla dokundu
yüreğine..
açtı
yine
evlad ü iyal
çoluk çocuk..
esma
tel tel hüzündü sanki
gözlerine bakarken
babasının
damla damla
yağmurdu
yüzü
dokunsan
ağlardı..
osman
gün ışımadan
boşaltırdı yatağını
ne zaman
uyurdu
bilinmezdi..
annesi asalıdan beri
boya sandığını
boynuna
fırtınaya tutulmuş
bir fidan gibi eğilmişti...
yokluklar
ne kadar da çoktu...
var olanlar
ateşe düşmüş kar misali
erirken
gözlerinin önünde
sırrı dökülmüş
kenarı kırık aynada
aradı gözlerini...
yoktu..
10/09/2011
ödemiş
Cevap Yaz