Gecenin yarısında vurur saatin gongu
El ve ayak çekilir daracık sokaklardan
Yokluğunla sevgili alır beni bir korku
Ay’ı görmek ne mümkün kül rengi bulutlardan..

Işıldayan yıldızlar başka şehrin üstünde
Dökülüyor yapraklar asırlık ağaçlardan
Bu gece başka haz var bu dumanlı tütünde
Sensizliğin efkârı tüterken dudaklardan..

Yağmurlara gerek yok gözyaşım yağmur gibi
Süzüldükçe süzülür damlalar yanaklardan
Karanlığın içinde kör kuyunun en dibi
Tırmanamam yukarı bu nemli duvarlardan..

Hangi mecnun çekmiştir bende ki bu kederi
Senin sesin duyulur yankıyla uzaklardan
Ömrüme pusu kuran sevmedim bu kaderi
Beni senin gözlerin kurtarır tuzaklardan..

Şimdi bahar olsaydı yediverenler açıp
Başına taç yapardım zülüflü başaklardan
Yastığının üstüne kırmızı güller saçıp
Ben hep medet umarım al kızıl şafaklardan..

Seni çok özleyince adını hecelerim
Yıldım artık sevgili hasretle yaşamaktan
Sensizliğe mahkumum ışıksız gecelerim
Bıktım artık kederli hüzünlü akşamlardan..

Şair:İsmail Kurt
10.09.2011