Şiir yazmak iyi de arkasından farklı duygular nüksedebiliyor,
Şu kara bahtıma dönüp bir bakıyorum, garip acaba ne istiyor,
O kadar kendine dönük ki, istediğini bana bile hissettirmiyor,
Belki o da bir şiir kitabını geceleri baş ucuna koyma istiyor...

Bahtımla anlaşamıyoruz, o başka telden ben başka telden gibi,
Aynı teli tuttursak bile notalar doğru yerde titreşmiyor gibi,
Ben de yine alıp başımı dağları aşıp gitmek istiyorum, sonra da,
Kara bahtım, kör talihim diyerek şikayetler sunuyorum orada...

Şiir kitabına dönmek için dürtüklemeler var ama aldırmıyorum,
Kitapsız biri olarak yoluma devam edeceğim ama takılıyorum,
Bu takıntılarımla başa çıkamayacağım böyle giderse ve derken,
Satırlarla boğuşuyor şu garip parmaklarım, elinden gelmezken...

Konu uzayıp gidecek ucunu bırakırsam, bir yerde kesmek lazım,
Hangi tarafa baksam başka bir bakış var, bundan korkmak lazım,
İki ileri bir geri derken yarı yolu aştı bile içimde kaybolan kelime,
Onu da kullanmak istiyordum ama kaybolup gitti bir yerlerde...

Kitap mı değil mi, defter mi değil mi, sorular birikiyor yine bende,
Cevaplar da var ama onlar çok nazlı, gelmek istemiyorlar elime,
Ben de kendimi alıp gidiyorum buralardan, az sonra olacakları da,
Bilmek bile istemiyorum, meraksızlığım şimdilerde moda buralarda...