Durmuş ağlıyorsun kuru bir kabre,
Gözyaşın değmeden ranzaya, güne,
Unutuyorsun güneşi ve birliği
Hınç ve kin sarmış kara tenini,
Ama ne diye küsüyorsun şimdi,
Ben sana gülmedim ki…

Beşikte yazgı gezinirmiş nehir gibi,
Kısası, uzunu kalmamış tabutun kibrit gibi,
Tutkusu ve şehveti içilmiş arın nefis gibi,
İblis’i kovulmuş ihsanın cennetten gece gibi,
Sense umut tarlasında, yokluk ekiyorsun,
Ben aynana girdim, sen beni görmüyordun,
Ben sana gülmedim ki,

Temmuz’um bitiyor, ensemde hep bir acı,
Ansızın tokat gibi iniyor, şu sinsi ağrı,
Kıblede eğiliyor düz ve yassı alnı,
Ben ellerimi biçiyorum, gece yarısı,
Sen hala başka gönüllere göç etmektesin,
Sen hala başka ellerdesin,
Ben sana gülmedim ki…

Nasılda güzü kavruk, fermanı kesik hislerimin,
Ateşte gördüm, ateşte buldum ben seni,
Nasılda teni sıcak, kemeri sıkı düşlerimin,
Baharda yalnız kaldım, ben oldum bir seferi
Kör mü oldu? Nazara gelen dili,
Görmemek aşk girdabımı, kardeş gibi
Ben sana gülmedim ki şimdi…