Seni seviyorum
Fakat iyide bilmiyorum
Bildiğim yegâne şey
GURURUM!
Aramızda kara, kara
Bulut, gölge düşünceler olmasaydı
İtiraf ederdim, fakat şu anki
GURURUM!
Birazcık sonra ayrılacağız
Hem de ebediyen
Belki bir gün derdim. Fakat
GURURUM!
Seni hiç sevmediğimi sanacaksın
Bende öyle... Anladım ki tam aksini
Hatta delicesine... Vakitte var fakat
GURURUM!
Senin evin ve çocukların olacak
Benimse öğrenciler tesellim
Sürükleneceğim avunmak için şehirden, şehre
Öğrenemiyeceksin çünkü kahrolası
GURURUM!
Hiç bir yerim yuvam olmayacak
Sürüneceğim yapraklar gibi
Sebep, sen ve beni mahveden
GURURUM!
Belki sana rastlayacağım
Belki de pişman olacağım
Sen sorduğunda inan ki
Yine hayır diyeceğim, kalptense Evet fakat
GURURUM!
Bir gün ölüm döşeğinde olacağım
Yanıma gelirsen tekrar ’HAYIR’ diyeceğim
Oysaki bilsen aşkların en temiziyle sevdiğimi
Belki öleceğim sen bilmeyeceksin
İşte beni mahvederek daima
Her an yalnız bırakmaya mahkûm
Beni mahveden zavallı
GURURUM! GURURUM!