0
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
933
Okunma
Akşam gecenin sancısını çekiyor
Uzak bir haberin müjdecisi gibi
Bir öksüz ağlıyor buruk ve derinden
Sanki dünyayı sırtlanmış bir başına
Sanki annesi hiç ağlatmamış göz bebeğini
Üstüne kül serpilmiş şehrin insanına
Bir makine uğultusu
Bir işportacı çığlığı gibi geliyor
Ve akşamın karnını tekmeleyen çocuklar
Seslerine gök gürültüsünü de ekliyorlar.
Şehri baştan başa yıkayıp böylece
Kendi renklerini açıyorlar.
5.0
100% (1)
