öyle bir andi ki o..
o kadar kararli.. o kadar hiddetli..
ve öylesine kirilgan bir an;
konusma ihtiyaci duydum geceye..

’ artik ’ dedim önce;
buyuk bir sogukkanlilikla..

sonra sustum..
kendim bile anlamadan mühürlendi dudaklarim..
kesilen sesimin aksine buyudu cumlelerim;
paragraf paragraf döküldü aklima kiraci dusuncelerim..
ve yerlestiler ucuna dilimin..
kaldilar oracikta epey bir muddet;
öylesine suskun..

sonra, belki de herseyi anlatmak istercesine,
çikti dudaklarim arasindan bir ikileme:
’ vay be! ’ deyiverdim.. ’ vay be! ’ ..

sonra sustum tekrar..
ne cok konustum dercesine bir nefes cekip
doldurdum cigerlerimi, odamin devinimi az rüzgari ile..

dedim ya iste;
öyle bir andi ki o..
o kadar kararli.. o kadar hiddetli..
ve öylesine kirilgan bir an;
konusma ihtiyaci duydum geceye..
sustum.....!