Özlüyorum seni
Elimde değil, bir çıkmazdayım şu an
Duygularım, esir aldı benliğimi
Kalbimse bir boşlukta
Dokunsan ağlayacak gözlerim
Ellerimse kalem tutmuyor, titriyor yokluğunda bedenim

Özlüyorum seni
Yokluğun başka bir keder, ıstırap bana
Haykırmak geliyor içimden, çıkıp bütün cihana
Ne çare bıraktım yok olan bedenimde
Haykırışlarımı, çığlıklarımı sonsuzluğa
Yalnızlığımı, yokluğuna gark olmuş gözlerimde

Özlüyorum seni
Ne gecede ay ışığı, gündüze çeviriyor hayatımı
Nede yokluğunda güneş doğuyor gündüzüme
Ve yokluğunun cehenneminde
Yok, oluyor ruhum bedenim
Çaresiz bir insan yaşıyor eserinde

Özlüyorum seni
Duygularıma yenik düşen gözlerimin akarsuları
Yüreğimde çağlayan deryaydı özlemin
Hep ben oldum ağlayan yüreğinde
Aynalara bakıp da seni gören kendinde
Ama yine de mutlu hissediyordum
Kendimi sesinde, gülüşünde

Özlüyorum seni
Yak ruhumu, yüreğimi, yak bedenimi
Bırakıp giderken yalnızlığa beni
Bıraksam zamana bu kalp unutur mu seni
Biter mi? geçip giden zaman içinde sevdam
Alır mı? duygularımı benden
Elzem oldu ölüm, yokluğunda bak ellerinden

Özlüyorum seni
Kaybolan umutların içinde
İçim acıyor, sevdana hasret gönlümde
Yüreğim de bir sızı oluşuyor, sessizlik çökünce gecelerime
Bitmek bilmiyor geceler
Gün doğmuyor üstüme

Özlüyorum seni
Son vuruşu da yaptın giderken
Yüreğimin en derin yerine sessizce bir bıçak sapladın
Adı sevdaydı, aşktı
Yok, etmek istedin kendini benim yüreğimde
Sessiz sedasız gittin kaçtın adeta benden
Her nere gidersen git özlüyorum seni
Bıkmayacağım seni özlemekten