Her duygunun masum olduğu, hiçbir sorumluluk duygusunun olmadığı, dünyadan bihaber etrafa gülücükler saçılan, hesapsız, çıkarsız, riyasız, tek bir şekerin hazine değerinde olduğu ahh çocukluk.. Bir an önce büyümek için can atılan çocukluk..

Büyüdük! Tüketirken tükendik. Kirlendik kirletirken farkında bile olmadan.. Büyüdük! Eskittik değer denilen değerleri, eskitirken eksildik...

Değer olduğunu, yıllar elimizden alıp götürdüğünde onu özlediğimizde anladık. Belki o zamanlar şikayet edilen çocukluğun-gençliğin meğer yaşamın en güzel zamanları olduğunu anladık. Ama geç kalındı, geç kaldık...

Buruk bir tebessümle anılarımızda kalan çocukluğa, çocuğa sığındık büyüyünce...

Adeta hayat-insanların manifestosu gibiydi. Hayatın içindekilerle, kendiyle, yürekle yüzleşmeydi 'Şiir'. Güzeldi.
Saygıyla...