Soğuk, bir kış gecesiydi,
sisler sarmıştı, gecenin soğuk karanlığını,
önümü, göremiyordum,
ve ben yürüyordum, o zifiri karanlık gecede,
ama yeni kürünmüştü, yolumdaki karlar,
yolu, gösteriyordu bana o izler,

Üşümüştüm, oysa sırtımdaydı,
o kalın, eski paltom, hem de o yündendi.
soktum ellerimin, birini yan cebime,
öbüründe valizim, yürüdüm ! o sisli gecede,
sisli kış gecenin, karlardaki izini takip edip,
yürüdüm en az üç kilometre.

Kimseler yoktu, karlı sokaklarda,
kuytularda, birkaç titreşen aç kediler,
uzaklarda uluyan, aç olduğu belli kurtlar,
ve karşılık veren ! köpek sesinden başka,
bir de üstümdeki sis, alacalı gölgeler,
yürüdüm, yürüdüm izleri takip edip.

Gece sis altındaydı, korku salıyordu gece,
yürüdükçe içimi doldurdu, o korkutan boşluk,
nerdeydim ben, nerdeydim ! Allah’ım,
nasıl bir memleketti, nasıl yerdi ! burası,

anlamamıştım !!!.
bilmem, neden ordaydım.

Elimde valiz koştum, ezik karları çiğneyerek,
ısınmak istiyordum, koşup,koşup ! ısınmak,
donmak istemiyordum çünkü, yolda titreyerek,
ve varmak istiyordum,o lanet şehre,bir an önce.

Nihayet vardım, koşarak o sisin gizlediği şehre,
Ne şehri “ne şehri,” orası koskoca bir köy. !!,

oraya şehir denmez şehir demeye, binbir şahit gerek,
pis çamurlu sokaklar, dibini zor aydınlatan lambalar,
oranın şehir olduğunu, zordu söylemek.

Birbirine sokulmuş, kimi toprak,kimileri çinkodan,
eski püskü,üst üste yığılmış bir sürü toprak evler,
hele saçaklardan sarkan, o buzlardan heykeller,
her şey medeniyete tezat, ortalıkta dolaşır koyu gölgeler.

Yoktu , “açık sıcacık hoş sohbetli” kahvehaneler,
Yoktu ,”içi açık müşteri dolu, o lüks lokantalar,”
yok, yok, bomboştu her yer,sanki ölmüştü insanlar !..

Bu hayaletler şehrinde, neden vardım ben,
bu intizarı ben, kimden almıştım bilmem,
bildiğim tek varsa, o da kadere boyun eğmem,
ama şimdi aradan nice yıllar geçti, "unutmadım"
çünkü Anadolu şehriydi orası, çok "tad almıştım,"
saflığın dürüstlüğün, en güzelini görmüştüm,
çünkü orada,insanların temiz yüreği ile "tanıştım."

a.yüksel şanlıer