I.

düşlerimde senli çocuksu sevinçler gizli
yok sayıp tanımasalarda inkar etselerde beni
nice geceler sancıtan hüzünler hatırlar o eski beni...

yaşamaksa soluk almak mecburi
sadece nefes almak ve vermekse yaşamak...

düşlerde nefes nefese yaşamak
sazın telinde türkü tadında nağme nağme
yada bir demli çayın buğusunda duman duman öyle sıcak...

derin bir soluk alıp
soyunmak senli bir önceki düşüde
eskidi artık zamanın soluğuna onuda asmalı ...

vaktidir olmazdan umulmazdan
yeni bir senli düş kurmanın vakti
soluksuz nefes nefese yaşamak seni sensiz
sadece düşlerde seni bir günah gibi gizli yaşamak ...

düş bu ne bir yolu nede bir izi yok
sadece susmak susarak yaşamak gözlerini kapayıp yaşamak
soluk soluğa nefes nefese seni yaşamak serin sularda nilüfer sabahında...

II.

ve düş sonrası ...
sol yanımda önce hafif derin kımıldayan güz sancısı
tanrı yazgısı bu ayaklarına serilen bir avuç kum tanesi
gecenin koynunda dalgalarla oynaşan ay ışığı yakamoz sakini
ve bir ses çığlık yaması gün ağarırken ıslak kaldırımlara düşen
senli geceye mahsus günahkar yeni bir düş eskisi yağmur lekesi
tutunurken menkıbeye bir günah gibi can ağrıları can gibi...

ah be pervasız serseri küstah düşlerim
bu yangın sonrası gözlerimde kül vedası
soğuk duvarlarda ölgün gölgelerin göz yaşı
yastığıma sinmiş kokunun hüzün sarısı fısıltısı
kaldırımlara düşen buz kesmiş ellerimin sıcağının
tiril tiril titreyen ürpertisi...

III.

aşksa bu aşka vakit yok bu aşk sonrası
alışmışlığım sıcağına kollarına kolarını boynuma dolayışına
kokuna kokularına edana nazına tavrına yani senli düşlere
düşlerde kokarmı deme sen kokuyorya işte sıcacık ve sen işte...

aşkında vakti yok
o hain sancıda vakit çok
aşka kal demeye gücüm yok
sus olsun duyulmasın cığlıklarım düşlerimde kalsın
sus olsunda düşlerimde ölüm sesizliğinde öylece kalsın...

Hasan ODABAŞI