Sen de ağlarsın BONCUK,
Düşünce kalbine sevda ateşi,
Yakınca içini o deli hasret
Sen de yanarsın BONCUK, sen de…

Sen de ağlarsın BONCUK,
Yaşadıkların gelir aklına,
Ve de yaşayamadıkların
Gözlerin kaçacak delik arar
Huzurla boşalmak için
Sen de ağlarsın BONCUK sen de,
Sessiz sedasız….

Sen de dalarsın BONCUK,
Alabildiğine uzak o hayal denizine,
Dermansızlık vurunca dizine,
Yatırırsın yüreğini
Mazinin mahzenine
Ah eder susarsın BONCUK….

İsyanın sesiz bir çığlık olur
Gömülür yüreğinin orta yerine
Çıldırmak işten değil ama,
Sen de susarsın BONCUK sen de…

İnsan kendi yaralarını kendisi sarar
Doktoru yoktur sevdanın…
Sen de anlarsın BONCUK
Çaresizliklerin içinde çarenin varlığını
Ve kölesi olamayacağını
Yıllarca aşkın bir insanın….

Sen de kaçarsın BONCUK
Acılardan bir firari gibi,
Gülümsemeyi de becerirsin gün gelir,
İçine gömmeyi öğrenirsin
Kederleri bir bir,
Hüznün de kaybolur gider,
Peşinden bakakalırsın BONCUK…

Sen de anlarsın BONCUK,
“Acılardır adam eden adamı”
Ve hiçbir acı kalıcı değildir,
Geçmişinden kalabilecek
Ya bir şarkıdır ya da bir şiir…
Onu da unutur gidersin BONCUK…