Yaşadığım bütün emekler,
Birer birer bedduam olurken,
Sen ise; hayallerim oldun.
Unuttuğum tüm nedensiz dertlerimi…
Ve amansız seni ararken,
Baharın bahçesinde…
Sen de gül olup uçtun.
Neden bırakmak yerine,
Sevmeyi tercih etmedin!
Saatler saliseleri ararken,
Ben de gece kuşu gibi seni aradım.
Sokaklar korkulu gözlerle,
Ölümü beklerken,
Sen neden beklemedin!
Söylerimsin emsalsizlerin kraliçesi…
Neden bizlerde,
Aslı ile kerem gibi,
Leyla ile mecnun gibi olamıyoruz.
Neden1
Neden!
Der misin?
Diyemiyorsun değil mi?
Yine susmuş gözlerle bakıyorsun?
Bakmanı istemiyorum artik!
Bu platonik, yapmacık aşktan bıktım.
Şuan, sana yazdığım,
Yazıların anlamı olmadığını bile bile
Nedensiz yazıyorum.
Her seferinde,
Göz bebeklerimden dökülen yaşlardan bıktım.
Niye susuyorsun?
Konuş sevgili…
Nerdeysen çık artık!
Yetmedi mi verdiğin acı, keder, dert!
Yetmedi mi ha?
Allah’ım ya deli olayım ya da öleyim.
Artık bıktım bu çileden…
Aşkı taşıyacak kuvvetim kalmadı
Al canımı da kurtulayım.
Al canımı ki
Bu berbat çıkmaz sokaktan kurtulayım!
Dört duvar arasında sigara dumanını
Ve
Her seferinde kaybetme korkusunu
Çekmek istemiyorum.
Sana olan sitemim değil Allah’ım!
Sevip de kavuşamadığım.
Bir gün olsun koklayamadığım,
Papatya ile örülmüş,
Prensesedir sitemim…

Hikmetullah Yetkin