Kavuşmanın hasretiyle yanarken bedenim
Şefkatla açılan kolların arasında söndü umutlarım.

Sen ,Ben ve İstanbul
O kadar bütündük ki
Asya ve Avrupa’ya uzanırdı gönül sesimiz.


Sabah güneşi selamlarken koca şehri,
Nasıl da atardı yüreklerimiz
Günün ilk çayını Maltepe’de yudumlardık.
Bostancı sahilinde
Akşam güneşinin denize kavuşmasını
Beklerdik saatlerce.
Sonra ver elini Moda,Kadıköy.
Kalabalığın arasında
Kime baksam sendin.

Vapurdan geçerken karşıya seslenirdim:
Ey şehirlerin sultanı!
Ey rüyalarımın masal şehri!
Ey şiirlerimin ilham kaynağı,
Ey İstanbul!
Ey sevdiğimle sevdiğim şehir!

Martılar eşlik ederdi,çığlıklarıyla bize.
Eminönü’nde balıkçı tekneleri karşılardı bizi.
Galata’da beşikte sallanan çocuklar gibiydik.
Yüksek minareler müjdelerdi
Aşkımızı gökyüzüne.
Ortaköy’de Boğaz’ın ihtişamı
Bir başka güzeldi seninle.
Beyoğlu’nda sokak çalgıcılarına eşlik edip
Çiçek pasajında tamamlardık faslımızı.



Şimdi sen yoksun.
Caddeler ıssız ve tenha.
Martıların kanadı kırık
Vapurlardan düdük sesi gelmiyor.
Minareler kaybolmuş,
Sokak çalgıcıları yok.
İstanbul’un boynu bükük;
İstanbul ağlıyor.

Ey vefasız,
Ey yorgun ,
Ey iki yüzlü şehir!

Sen yoksun İstanbul,
Yar olmadan,yar olmam sana
Ben yare,sen bana hasret
Uyan artık, uyan
Ey İstanbul!

SAKLI ŞAİR