Birbuçuk milyar müslüman, nerede senin halifen
Gözünü açamıyorsun mazlumiyetten
Hani sen izzetli ve şerefliydin
Peki ya nedir bu mazlumiyetin
Utansana haline utansana müslüman
Nasıl şefaat umacaksın Rasulullahtan
Araştırsana bir sebebini mazlumiyetinin
Hep horlanan ve ezilen biziz acaba niçin
Aslında ağlamamız gerekirken için için
Gülmekteyiz, san ki insanı değiliz bu devrin
Kendimizi dine değil, dini bize uydurduk malesef
Bu yüzden ne izzet kaldı ne haysiyet ne şeref
Birde inandığımız gibi yaşamadık
Yaşamadığımız gibi inanmaya başladık
İbadeti Allah’a yaptık, itaati ise kullara
Din-i hapsettik camiye, küfür hakim oldu meydanlara
Pırangayı elbise zannettik, taşıdık yıllar yılı
Boyunduruğa vurdular, sürdük küfrün tarlasını
Hiç düşünmedik ama hiç bu gidişimiz nereye
İnanın bu gidişat hiç de gitmiyor iyiye
Olsaydık eğer yetmişmilyon mezar taşı
Saldıramazdı kafir dine, bizden yine korkardı
İsmimiz var ammaa cismimiz kimbilir nerede
Bizler yaşayan ölüler olmuşuz herhalde
Bir yudum bir avuç su da boğardık hani düşmanı
Boğmayı bırak, boğmaya kalktılar nutuk atanı
Sinekten korktukları kadar korkmuyor küfür bizden
İşte bu hallere düştük, uzaklaşınca din-i mübinden
Uyan artık uyan uyan ey Asımın nesli
Bunca zulüm ve cefa artık yetmez mi
Durma vakti değil yürüme vaktidir mü’minler
Ezilmenin değil, küfrü ezme vaktidir kardeşler
Artık İslamın gücünü gösterme vaktidir ey müslüman
Çünkü müslümanındır bu asırda oluk oluk akan kan
Atıl artık meydana ey mü’min ey imam ey şeyh
Haykır artık; EL İSLAMU YA’LU VELA YU’LA ALEYH

M.Fatih
25.03.1995
www.m-fatih.de