HANÇER

Suçu hançerde bulma, sen sapladın göğsüme
Öyle yara açtın ki, kin tutmayan gönlüme
Bahanen neydi acep, neydi seni şer eden
Saadet ikliminde, neydi seni kör eden

Kalan ömrüm senindi, gidene ulaşamam
Âtim sana nezirdi, mazine bulaşamam
Nûrun alâ nûrundu, gözlerimi fer eden
Cemre suya düşerken, neydi seni zor eden

Yusuf’un kuyusundan sendin beni çıkaran
Kader işte, eyledi beni Mısır’a sultan
Sarayın Züleyhası, neydi seni dar eden
Zindandaki acize, neydi seni yâr eden

Öf demedim bir kere, sanaydı ihtiramım
Yıktın beni bin kere, sarsıldı itibarım
Hangi saikti söyle, zâtını beter eden
Hangi sebepti böyle, dilini hançer eden

Derdest eden sözlerin, mahkûm eden gözlerin
Sorma bana nasıldır, tahammülü özlemin
Ey isyankâr bülbül, ey; gülünü inkâr eden
Suizan mı, evham mı, gönlünü kindar eden

Vuslatın hayaliyle, yoluna revân oldum
Cismine, cemâline, adına kurban oldum
Hep ben mi olacağım, hep ben mi imar eden
Hep sen mi olacaksın, hep sen mi firar eden

Nafiledir eyvahlar, keşke dolu kelamlar
Beyhudedir çabalar, eğri, doğru hesaplar
Bir ben değilim gayrı, her zaman zarar eden
Kâr ettim sanma! Sorar; bizi yoktan var eden

M. Fatih