Ya çok büyüğüm, ya da günahkar,
Dünyaya sığmadım, kabre sığmadım.
Dost bulamadım, düşman bilmedim,
Dünyaya sığmadım, kabre sığmadım.

Bir ömür, sadece nefes almışım,
Hep kalabalıkta yalnız kalmışım,
Gerçeklerden kaçıp hayale dalmışım;
Dünyaya sığmadım, kabre sığmadım.

Yarın bayram imiş, kutlanacakmış,
Büyüğün eli, küçüğün gözü öpülecekmiş,
Gelenlere mendil, şeker verilecekmiş;
Dünyaya sığmadım, kabre sığmadım.

Bu bayram ben, beyazlar giyeceğim,
Kefen misali, ölenlere özeneceğim,
Onlar şanslı, geleni var bayramdan önce,
Dünyaya sığmadım, kabre sığmadım.

Dünya yalan ya, sevgi de yalanmış,
Saygı bitmiş, hürmet bitmiş, yalanmış,
Dostluk insanlıktan önce ölmüş, yalanmış;
Dünyaya sığmadım, kabre sığmadım.

Zaten ölüyüm de,ruh bedenden çıksın isterim,
Kimsesizler mezarlığı olsun yerim, isterim,
Kimsesizlerin içinde kimsesiz kalmak isterim,
Dünyaya sığmadım, kabre sığmadım.

Tevfik ALBAY