Su olup akıyorum
Özleminin çağırdığı saatlerde
Ay karanlığına bürünüyor
Semanın sus pus olduğu yerde

Toprak örtüyor tenini
Yeniden vuruyor bedenimi
Akrebin 22:01’e sarıldığı hali

Ölümün yorgun dökük kimliği
Yalnızlığın sarhoşluk anı gibi
Hangi yöne sallansa
Düz bir çizgi gelip vurur üşüyen ellerini

Şimdi ellerimde intiharın soğukluğu
Uzanıp tutamam bile uğruna baktığım yolu
Uzadıkça gider ya hani
Koşup başında bekleyemem belki

Dedim ya saat yine vurdu 22:01’i

………..

Ölüm çaldı, ama bu sefer çalamadık ölümden biz
Saf bir kefen oldu gözlerime kalan
Sana baktığım yerlerde ise toz duman izlerin

Ve artık yağmaz mı gözlerine gözlerim
Silinir mi şimdi ömrümden ömrün

Son nefesin var aklımda
Soluğumun titrek yanında
Üşüyor sana ayırdığım her bakış

Fazla uzuyor bu gelip götürmeyen saat
Canım acıyor bu hayat beni almadan gidiyor
Ömrümden ömrün siliniyor