Yıldızlar kadar uzak

Bazende nefesimsin yüreğim

Gözlerimle göremediğim gerçeğim

Ummana takılan gemiler gibi sözlerin

Kelamların askıya alındığı saatler belirsiz

Haliç köprüsünden atasım geldiğinde düşlerim

Kapanan kapıların ardından açılan dileğim

Seni neyleyim




Susma

Yabancısın kendine belli ki bu ara

Kırılan zincirlerinin coşan kahırlarına ağlarken ağıtlarla

Sayıyorken tesellileri parmaklarınla sabırla

Dalgaların haşmetiyle çınlıyor kulaklarım

Sense hala..hala...

Bir yakamoz arıyorsun yıldızsız karanlıkta

Ara o zaman ara...

Lakin ağlama...




Zaman geçer bilmelisin

Saatlerin tiktaklarıysa sauna

Ufuklar ötesinde kalan fersah fersah umutların ortasında

Gidenler gider usulca

Hüzün kokan kadehinden iç

İç bir yudum bir daha, bir daha...

Eritirken alazların yangısı közleriyle

Dudaklarında sakladığın mührün örgüsü

Aç, aç bir daha..

Ağlama...




Unutursun demiştim sana

Neleri örter zaman, neleri siler diyorum sabahlara

Dinlemediğin sözlerimin hüsranlarını taç yaparken saçlarına

Fal baktığın papatyaları koparma

Adımlarının izi kalacaktı elbet kumsalda

Başını çevirip baktığın yollarda

Mevzilenmiş karartıların kör bağrında

Suskun hecelerin dile gelişine yalvarma

Anla...ağlama..




Biliyorum...

Sen de sorguluyorsun kendini dalarken başucuna astığın aynalarda

Ağaran saçlarına hayıflanan hicazi makamın notalarında

Kanıksanmış bir iç çekişin girdabındasın hala

Hapsettiğin mevsimlerin yaşanmış hikayelerini yazıyorsun ara ara

Altına geçtiğin dipnotlarını kimse anlamaz asla

Rüzgarlara savurduğun saçlarının rehavetinde kal daima

Gülümse...ağlama...

Geçen yıllara...




HAZAN.. .