Şimdilerde yüregim kurumuş bi ırmak gibi
O esen yeşillenen çaglayan yüregimi
Ben bile göremiyorum yastayım bir nevi
Kendimi o zehirli ışıklarına bıraktım güneşin

Buhar olmasına oluyorumda bulut olmayı
Beceremiyorum her bi taşın altında bi göz yaşım
Tutunamadım hayata elimde kalanı avucuma koyamadım
Ne sevmeyi becerdim nede özlemeyi

Şimdilerde aglamaklı yüregim
Tadı tuzu kalmadı hiç bişeyin
Her köşede boynu bükük bi hayalim
Kapattım gönlümün kepenlerini

Gücüm kalmadı artık bu yolda yüremeye
Ki yanlış yoldayım çıkmaz sokakda
Herşeyi kadere bagladım hasret kaldım gülmeye
Yürüyorum mecalsiz dermansız sonum kaldı Allaha

Şimdilerde taş kesildi her baktıgım
Fikrimin en derbeder yerinde ismin
Ve bi okul resmin doymadan baktıgım
Baktıkça agladıgım agladıkça yandıgım

Şimdilerde yüregim kan çaglayan bir ırmak misali
Şu yaşadıgına yakıştıramıyor kendini
Ve biliyorum ki başımdaki bu son badireydi geçecekti
Tuhaf buluyor dostlar bu acıklı hallerimi


"Şimdilerde yüregim derdim ve şiirim yaşamaya çalışıyoruz"...

12 eylül 2007 çarşamba

vatansever35 "ÖZGÜR"