Sıgınacak bir limanım olmadı hayatta
Düştügümde kör kuyulara
Yürüdügümde karanlık sokaklarda
Gölgemden başkası olmadı yanımda

Her efkarımı vurdum satırlara
Ne kadarını anlattım mısralarımda
Ne kadarını söyledim rüzgarlara
Gönlüm boş hayaller için atarken
Umutlarımı emanet ettim bakışlarına

Gerçekten tutabilecegim bir ele sahip olamadım
Avuçlarım terleyipte kelimeleri karıştırmadım
Olan ile yetinemedim her seferinde seni aradım
Galiba bu sebebten mutluluga kayıt olamadım

Zaman rüzgarında savruldum uzak denizlere
Belkide deli dalgalarla boguştum yıllarca
Herşeye karşı gelirim sandım bir başıma
Kahvemsi gözlerimi çok yumdum
Nasırlı ellerimle çok sıktım yumrugumu
Utanmadım aglarken kasıt ederken canıma
Hayattan tek istegimdi dertli başımı
Dag gibi bir omuza yaslamaktı

Satırlarımdaki derdin adı aşksa
Ömrüm boyunca aşkın eşanlamı olacak adın
Kim bilir ne kadarını yazdım
Ne kadarını yazıcam
Bu sürgünü kim bilir kaç zaman daha yaşıyacam
Tek bildigim sol elimde sigaram
Bir pencerenin ardından sokakları
Senle dolu olan şehire bakarken
Sıgınacagım tek limanımın
Türkülerimin olacagı......


"uzun zaman sonra ilk kez teneffüs ediyorum dolma kalem kalem kokusunu "

"ÖZLEMİŞİM" 18.10.2010.
Pazartesi