Sen...
dıştan estağfirüllahları esirgemiyorsun
ama içten içe, nasıl da kendini beğeniyorsun
öyle bir hal almış ki, sen bile bilmiyorsun
edep, ahlak, başarı ve iman var diyorsun
Ama nasıl ki nasıl, öyle bir yanılıyorsun

Sözde örnek diye baktığın Peygamber hayatına
Hiç kin tuttu mu o, en acımasız zevata?

Hoca der ki, sevgidir imandan
Aff etmeden, sevilmez
Sevmeden, iman edilmez
Affedemiyorsan, ey, kendini bilmez cahil
İmanından şüphe et, bari buna ol nail

Ben yine ondan iyiyim, hiç bilmiyor ki
Ne onu, ne bunu, ne kendini
Haber eylemedi mi o, seni baştan beri?

Ne denileni anlıyorsun
Ne yapılanı kavrıyorsun

Neydi o halde bütün suç?
Anlayamamak mı?
Hatırlamamak mı?
Yoksa...?

İstediğini, hep kendin seçiyorsun
Sonra da, o bunu yaptı, şu şunu.
Hala fark etmiyor musun?

Doğruyu yapmak için, kendi hakkından vaz geçti biri
Ne haklar geçti ondan sana, anlamaya çalış, yaşarken diri

Korkarım, yine bütün hepsi boş
Ne yapalım, bari bir yaşam sürersin, pek hoş