ahraz kaldı dilim,
belkide susmayı tek becerebilen
çaresiz bir canlı gibi
yüreğim değildi
yangının en uç noktasında
söndürülmeyi bekleyen,
ya eli yüzü is olmuş
yada birinci derecede
yanıkları olan bir canım.
kimselerin acıntısıyla ,
avutmadımki ben kendimi.
karanlık gecelere benzeyen
yangınlarda simsiyah kesildim.
umutlarıma attığım,
kör düğümden sonra
benimde sessiz kalmam
susmayı becerişim.
yokluğundandı.
talih, şans ,kısmet
herkes farklı düşünür.
farklı şekillerde yaşanır hayat.
ama gelde sen
yaşarken yaşananlara bak.
sırtına omuzlayıpda,
yüklediğin dert yüklü çuvalın.
bir türlü dibi nin delindiği
görülmedi.
bitip tükendiğine ise,
şahit olan hiç yok.
o zaman sebebsizde olsa
neden ahraz kalmasın
neden susmasın konuşsun dilim.
belkide susmayı ,
benden sonra en iyi becerebilen.
benim dilim.........................................//






..