Dönerim diyerek gittin dönmedin
Yapraklar sarıya döndü gelmedin
Gelirsin diyerek hayaller kurdum
Umutlarım bitti çıkıp gelmedin

Mahkum ettin beni yol gözlemeye
Geleni geçeni hep izlemeye
Yüreğim döndü bak bir közlemeye
Yüreğim tutuştu çıkıp gelmedin

Hiç geçmek bilmiyor zaman ve saat
Seni seven gönlüm hiç değil rahat
Sendemi bendemi bilmem kabahat?
Bayram geldi de sen çıkıp gelmedin

Sevenler kavuşur bayram gününde
Kesmedim umudum deli gönlümde
Demek sevgim yokmuş senin gönlünde
Varsa eğer neden çıkıp gelmedin..?

Niye hep taşlara ektirdin umut ?
Diyorsun/ki şimdi sen beni unut
Gelde ne/olursun salacam dan tut
Musalla da naaşım çıkıp gelmedin

Mevsimler de geçti bak geldi hazan
DURAK’ım bunları neden hep yazan,?
Meğer’se yâr/immiş kuyumu kazan
Naaşım kalkıyor çıkıp gelmedin

Durak YİĞİT
Gönüllerin Şairi
KOCAELİ