Haber verildi bize, geldi Muhbiri sadık,
Davet etti cennete, anlamadık yanıldık,
Uyarak nefsimize, biz körşeytana kandık,
Her şey açık ortada, sanki kördür bazımız.

Akıllı geçiniriz, sanki var bir bilgimiz,
Hiç birimiz bilemez, nasıl atar kalbimiz.
Yanılarak umarız, belki biter derdimiz,
Gaflet yolları kesmiş, avareyiz çoğumuz.

Dünya aldatan bir han, ecel atlı biz yayan,
Hedefe çok kalmadı, dayan dizlerim dayan,
Boşuna heveslenme, yok ki dünyaya doyan,
Bir serabın peşinden, koşuyoruz çoğumuz.

Yollar hep iniş çıkış, kime bahar kime kış,
Dünya garip bir sahne, nedir bu itiş kakış,
Hayat akan bir seldir, engel tanımaz akış.
Şaşkın, şaşkın bakarız, bu akışa hepimiz.

Nefis öyle bir his ki, ıslahı oldukça zor,
Bu işin aslı nedir, hikmet ehline bir sor,
Yakar durur içini, sanki sönmeyen bir kor,
İstikbali görmeyiz, sanki körüz çoğumuz.

Artık açmalı gözü, dinlemeli hak sözü,
Kuran’a sarılarak, beşer bulmalı özü,
Kurtulalım gafletten, söndürelim bu közü,
Hakka halis kullukta, yarışalım hepimiz.

Dünyada var imtihan, iki kapılı bir han,
Allahtan emanettir, hayat denilen bu can,
Uymazsan hak nebiye, artık sen derdine yan,
Şefaate muhtacız, hiç şüphesiz hepimiz.