Dün gibi hatırımda geçmişimiz anne.
Yıllar…
Hani günlerin kovaladığı aylar,
Ayların da kovaladığı yıllar anne.
Yaşayamadığım çocukluğumun kanayan yarası,
Dün gibi hatırımda anne.
Varsın kanasın.
Mutluluk…
Eskilerden kalan bir alışkanlığım olmasa da
Varsın olmasın anne.
Ser varsın ya anne,sen varsın.
Dünya bir yana anne,sen bir yana…

Acıları unutamadım birlikte çekilen,
Hiç gülemedik belki beraber doğrudur.
Ama hep beraber ağlamadık mı anne?
İşte şimdi anlıyorum parmak uçlarımın kanadığını
Ve şimdi daha iyi anlıyorum anne gözyaşlarımızla söndürdüğümüz,
Aradığımız,ama yaşayamadığımız mutluluğumuzu.
Olsun anne olsun,varsın olsun.
Ne olursa olsun yine,
Dünya bir yana anne,sen bir yana …

Yazımızı ben yazmadım ki anne,
Ben istemedim ki ağlamanı.
Şimdi bitti artık eskiyen yıllar,eskimiş acılar,
Yaraları hep içerde izleriyle yaşasada bizimle,
Sen düşünme artık anne.
Sen gül…
Gözlerinin içi parlasın artık.
İstersen yine ağlarız beraber
Ama acılara değil anne.
Yıllar önce nasıl birlikte söndürdüysek mutluluğumuzu,
Gel şimdi acıları,acılarımızı söndürelim anne.
Ve unutma anne…
Bu canım bu bedenimde,
Bu beden de bende olduğu sürece
Ben de sendeyim anne.
Bak yine söylüyorum…
Dünya bir yana anne,sen bir yana,
Ömrüm bir yana anne,sen bir yana…