0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1082
Okunma
Kör bir fotoğraf sanatçısı gibiyim;
göremediğim bir gökyüzünün en fiyakalı pozonu
yakalamak için uğraşan...
Şu koca şehirde
Bir tek benim yüreğim sönük
Alabildiğine gri,oldukça siyah
Çoktan gitmiş bir trene bilet aldım
Gitmek gerekir bazen,
İmkansızlığın en ucra noktasına
Bitmiş,tükenmiş,sevmiş,sevilmiş
Ne farkeder ki;
Kimin umurunda baksana
Dünya dönüyor yine salına salına
Herkes bir iz taşır
Kimi gönlünde,kimi sırtında
Söver durur geçmişine,geleceğine
İçinde yanan ateşi çeker sineye
Bir ömür avaz avaz susar
Çığlık atarcasına sessizliğe
Ve elimde koca bir yoksulluk,mağlubiyet
İçi kan ağlarken ağız dolusu gülümsemek
Olsa olsa sanat bu yetenek.
