“ ALNIMIN ATEŞİ ”

Alın alnımdan, yezidi cehennem ateşini
Acısını avuçlarımda hissettiğim güneşi
Sonsuza kadar benim olsun dediğim menekşeleri
Alın, alnımın yezidi ateşini…
Acı bir Vedduha diyerek gelmedim ben sana,
Sonu aminlerle bitmedi isteklerimin....
Ben dergâhında fuzuli bir müstezadım,
Tutsam ateş olur dediğim ellerinin siyahıyım,
Keşfe geldim tanziminde belki de Luther gibi,
Zifiri ayrılığın gidişini hep dünde aradım
Anı unuttum gözlerinde, bugünde kayboldum.
Son baharın karartan yapraklarını gördüm
Sersem alnıma kışın kardelenlerini
Ve tekkede kalan bir dilenciyim nar hanesinde
Mevlana’ya hizmete geldim Zerdüşt gibi
Ben hale olmaya gelmedim gecelerine
Ben, ben olmak için geldim kalbimin kabzasında,
Egoist arzularımın figanıyla geldim sana
Sıkıca sarmaya geldim yüreğini.
Çaresiz hastalıklara aşı olmaya değil,
Yetim evlatlara anne olmaya değil,
Kapalı gündüzlere ışık olmaya değil
Ben seni almaya geldim hezeyan ikrahlarda
Alın, alnımdan kahrolası cehennem ateşini
Acısını avuçlarımda hissettiğim güneşi
Sonsuza kadar benim olsun dediğim menekşeleri
Alın, alnımın yezidi heveslerini…
Ben dramatik piyeslerin hafiyesi değilim,
Ne Yusuf’um ne Midas; Ne Karun’um ne Musa
Beni görmeyen gözlerindi, beynime bir ateş indi,
Sessizleşen cemalinle ruhum soyuldu, bedenim külleşti,
Karanlık yağdı gözlerime,
Menekşeler çöktü bir bir dizildi önüme
Alın, kafeste ağıt yakan kederlerimi
Alın gönlüme meşale tutan düşlerimi
Bırakın kaybolan suretimi.